Αυτοί που πυροβόλησαν και σκότωσαν τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και τον Μιχάλη Καλτεζά όταν ήταν και οι δύο μόλις 15 ετών. Αυτοί που επιτίθενται σε φοιτητές, όπως έκαναν στον Αυγουστίνο Δημητρίου. Αυτοί που ξυλοκόπησαν βάναυσα την Σταματίνα Κανελλοπούλου και τον Ιάκωβο Κουμή, με αποτέλεσμα να πεθάνουν στο νοσοκομείο. Αυτοί που έδειραν τον Χρήστο Χρονόπουλο μέχρι αναπηρίας στο αστυνομικό τμήμα τους. Αυτοί που χτυπάνε φωτορεπόρτερ που κάνουν τη δουλειά τους, όπως έκαναν στην Τατιάνα Μπόλαρη. Αυτοί που βαράνε απεργούς με πυροσβεστήρες, όπως έκαναν στον Γιάννη Καυκά. Αυτοί που πετάνε δακρυγόνα όταν μια διαδήλωση βγαίνει εκτός ελέγχου, που υποστηρίζουν τα αφεντικά σε κάθε απεργία. Αυτοί που στέκονται ανάμεσα σε κάθε πεινασμένο άτομο και τα ράφια γεμάτα φαγητό, ανάμεσα σε κάθε άστεγο και τα άδεια κτήρια, ανάμεσα σε κάθε μετανάστρια και την οικογένειά της.
Σε κάθε χώρα, σε κάθε εποχή, μας λέτε πως είστε απαραίτητοι, πως χωρίς εσάς θα σκοτωνόμασταν όλοι μεταξύ μας.
Αλλά ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι οι δολοφόνοι.
Δεν θα μας δουλεύετε για πολύ ακόμα.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΠΑΝΤΟΥ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΟΥΘΕΝΑ