Οι διαδηλώσεις αυτή την εβδομάδα στη Μινεάπολη σηματοδοτούν μια ιστορική καμπή στην εποχή του COVID-19. Όπως υποστηρίξαμε τον Μάρτιο, υπάρχουν κάποια πράγματα για τα οποία αξίζει να ρισκάρουμε μέχρι θανάτου. Η διαιώνιση του καπιταλισμού δεν είναι ένα από αυτά. Αλλά μερικοί από εμάς αντιμετωπίζουμε απειλές ακόμη πιο θανατηφόρες από τον covid-19. Αξίζει να ρισκάρουμε τις ζωές μας και να πολεμήσουμε για έναν κόσμο στον οποίο κανείς δεν θα δολοφονείται όπως ο Τζορτζ Φλόιντ – και αυτό που συμβαίνει στη Μινεάπολη δείχνει ότι οι άνθρωποι είναι έτοιμοι γι’ αυτό.

Ακόμα και πριν τα κρούσματα της πανδημίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν μια πυριτιδαποθήκη, με τις ραγδαία αυξανόμενες ανισότητες να προκαλούνε πόλωση στον πληθυσμό. Από τον Μάρτιο, βιώνουμε μια ιστορικά πρωτοφανή ανεργία μαζί με θανατηφόρους κινδύνους που έχουν διαβάλλει ολόκληρο τον πληθυσμό, πατώντας στις ήδη υπαρκτές φυλετικές και ταξικές ανισότητες. Η κυβέρνηση ρίχνει δισεκατομμύρια δολάρια στις τσέπες των στελεχών, αφήνοντας τους απλούς ανθρώπους αβοήθητους. Οι εταιρείες αναγκάζουν όσους εξακολουθούν να έχουν μια θέση εργασίας να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους καθημερινά, ενώ εισάγουν νέες τεχνολογίες επιτήρησης και επιδιώκουν να επισπεύσουν τους ρυθμούς της αυτοματοποίησης στην εργασία. Εν ολίγοις, μας αντιμετωπίζουν ως πλεονάζοντα πληθυσμό που θα ελέγχεται μέσω της κρατικής καταστολής και θα αποδεκατίζεται από τον ιό.

Οι πολιτικοί σε όλο το πολιτικό φάσμα είναι συνένοχοι σε αυτό. Ορισμένοι βασίζονται περισσότερο στην ωμή βία για να μονιμοποιήσουν την ηγεμονία τους, άλλοι περισσότερο στην ορθολογική διαχείριση, αλλά κανείς δεν έχει πραγματικό σχέδιο για τον τρόπο αντιμετώπισης των συστημικών παραγόντων που μας έφεραν μέχρι εδώ. Στην καλύτερη περίπτωση, δανείζονται την ρητορική και σημεία των λόγων μας από εκστρατείες που κάνουμε, δείχνοντας -όπως ακριβώς έκαναν και οι πυροβολισμοί της αστυνομίας στη Μινεάπολη – ότι ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί μια κοινωνική αλλαγή είναι να τη φέρουμε δυναμικά μέσω της ανάληψης δράσης από τη βάση.

Ωστόσο, μέχρι τις 26 Μαΐου, το κυρίαρχο ρήγμα στις Ηνωμένες Πολιτείες φαινόταν να είναι μεταξύ των υποστηρικτών του Trump που προσποιούνται ότι δεν υπάρχει πανδημία και των Δημοκρατών που θέλουν να αυτοπροβληθούν ως προσεκτικοί και υπεύθυνοι χωρίς στην πραγματικότητα να ενδιαφέρονται για την αντιμετώπιση των παραγόντων που μας αναγκάζουν να θέσουμε τους εαυτούς μας σε κίνδυνο. Το θέαμα των συγκρούσεων μεταξύ ενός ακροδεξιού κινήματος -πυροτέχνημα- που απαιτούσε να «ανοίξει ξανά» η αγορά και των ασυνήθιστα συγκρατημένων αστυνομικών από την άλλη, που υπερασπίστηκαν τα κρατικά μέτρα απαγόρευσης, χρησίμευσαν ώστε να περιοριστεί ο πολιτικός διάλογος σε ένα ανόητο δίλημμα μεταξύ ενός είδους «ελευθερίας» που υπερασπίζονται οι καπιταλιστές και οι λευκοί ρατσιστές από τη μία και ενός είδους «ασφάλειας» που πάντα υπόσχονται να παρέχουν τα ολοκληρωτικά κράτη από την άλλη.

twitter.com/crimethinc/status/1262440032239005699

Η θαρραλέα αντίσταση στον έλεγχο της αστυνομίας στη Μινεάπολη στις 26 και 27 Μαΐου ως απάντηση στη βάναυση δολοφονία του George Floyd δείχνει ότι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων είναι έτοιμοι να αντιταχθούν στην κυβέρνηση και την αστυνομία, θέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο τον εαυτό τους. Ακούμε τις φωνές ενός μέρους του πληθυσμού που ήταν σιωπηλό τους τελευταίους δύο μήνες -εκείνους που δεν είναι ούτε πλούσιοι φιλελεύθεροι ούτε συντηρητικοί- και αποδεικνύεται ότι μαζί είμαστε αρκετά ισχυροί για να ανατρέψουμε την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων.

Τα γεγονότα στη Μινεάπολη θα διευρύνουν τη συλλογική φαντασία για το τι είναι δυνατό, το οποίο είχε συρρικνωθεί οδυνηρά τα τελευταία χρόνια. Θα αλλάξουν τη συζήτηση για το πώς συμβαίνει η κοινωνική αλλαγή. Έχει καταστεί ξεκάθαρο ότι το να προσπαθείς να αντιμετωπίσεις τους κατόχους της εξουσίας μέσα των εκλογών, είναι μια αδιέξοδη οδός. Η απόπειρα να φέρεις την αλλαγή επιστρατεύοντας τις βασικές σου δυνάμεις αποτελεί στοίχημα, αλλά είναι η μόνη ρεαλιστική επιλογή που απομένει.

Συνθήματα έξω από αστυνομικό τμήμα του Λος Άντζελες

Είναι σημαντικό ότι αυτό που μας ενεργοποίησε και μας έκανε να ξεπεράσουμε τα όρια μας, ήταν η αντίδραση μας στην αστυνομική βία ενάντιον των μαύρων, που ξεκίνησε από όσους εκφράζουν την λευκή υπεροχή και όλους τους υπόλοιπους φορείς καταπιέσεων. Όπως σημειώσαμε στα τέλη του 2017, οι εξεγέρσεις ενάντια στην αστυνομική βία που έλαβαν τόπο σε όλη τη χώρα, από τον Φέργκιουσον έως τη Βαλτιμόρη και πέραν αυτής, σχεδόν σταμάτησαν μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. Ο λόγος για τον οποίο συνέβη αυτό είναι ασαφής, αλλά σίγουρα δεν σταμάτησαν επειδή η αστυνομική βία μειώθηκε με κάποιο τρόπο. Η εξέγερση στη Μινεάπολη φέρνει όλες τις εκκρεμότητες πίσω στο παιχνίδι, αλλά σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο, στο οποίο πολύ περισσότεροι άνθρωποι έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί, οι κοινωνικές αντιθέσεις οξύνονται όλο και περισσότερο, και γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο σε όλους ότι είτε από τις σφαίρες της αστυνομίας, είτε από τον COVID-19, ή την παγκόσμια κλιματική αλλαγή, η ζωή μας διακυβεύεται.

Οι συγκρούσεις στη Μινεάπολη κυριαρχούν στις ειδήσεις από την Ελλάδα μέχρι τη Χιλή. Για καλό ή για κακό, οι Ηνωμένες Πολιτείες καταλαμβάνουν μια κεντρική θέση προσοχής στην παγκόσμια οικονομία -και χάρη στην πανδημία, ο καθένας σε όλο τον κόσμο βιώνει παρόμοιες πιέσεις. Ειδικά στον παγκόσμιο Νότο -Βραζιλία, Ινδονησία, Νότια Αφρική- όπου μεγάλος αριθμός ανθρώπων βιώνει την ίδια βαρβαρότητα με ανθρώπους όπως ο George Floyd, η εξέγερση στη Μινεάπολη θα αποτέλεσει ένα παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς από αυτούς, τους επόμενους μήνες.

Σύνθημα αναρχικών για τη δολοφονία του George Floyd

Πώς θα αντιδράσει η άρχουσα τάξη; Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Τραμπ και οι υποστηρικτές του θα κατηγορήσουν τους Δημοκρατικοί ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τις πολιτείες που κυβερνούν, χρησιμοποιώντας αυτό για να οξύνουν τα ρατσιστικά αντανακλαστικά στους κόλπους των λευκών πολιτών. Κεντρώοι Δημοκράτες θα ισχυριστούν ότι τέτοιου είδους αναταραχές συμβαίνουν όταν το κράτος δικαίου δε γίνεται σεβαστό στον Λευκό Οίκο, ελπίζοντας να ανακτήσει την εξουσία σε εθνικό επίπεδο-ακόμα κι αν Μινεσότα είναι υπό δημοκρατική διακυβέρνηση αυτή τη στιγμή, και ο νόμος ήταν πάντα ένα μέσο της λευκής υπεροχής. Η θεσμική Αριστερά θα παρουσιαστεί ως μεσάζοντας, προσφερόμενη να μας βγάλει στο δρόμο, υπό τον έλεγχο της, με αντάλλαγμα κάποιες παραχωρήσεις.

Ας ελπίσουμε ότι, σε μια εποχή που το ίδιο το κράτος διασπάται σε ομάδες αντίπαλων συμφερόντων, καμία από αυτές τις ομάδες δεν έχει το πολιτικό κεφάλαιο που χρειάζεται για να πραγματοποιήσει μια μαζική κρατική καταστολή χωρίς να διατρέχει τον κίνδυνο να εγκαταλειφθεί από τις άλλες. Φαίνεται ότι κάθε παράταξη θα ήθελε τις άλλες να θεωρούνται υπεύθυνες για την κλιμάκωση της κατάστασης. Σε κάθε περίπτωση, ο Τραμπ δεν είναι πλέον ο μόνος που κυριαρχεί στις ειδήσεις. Τώρα αυτός ο πόλεμος έχει δύο πλευρές.

Μόλις πριν από μια εβδομάδα, ορισμένα στοιχεία της ακροδεξιάς προσπαθούσαν να αυτοπροσδιοριστούν ως αντι-αστυνομικά λόγω των διαδηλώσεων περί «εκ νέου άνοιγμα». Στη Μινεάπολη χθες το βράδυ, τα μέλη της πολιτοφυλακής εξέφρασαν από αμήχανη θέση ότι υποστηρίζουν τις διαμαρτυρίες αλλά αντιτάσσονται στις λεηλασίες – μια αντίφαση που γίνεται ξεκάθαρα προφανής μόλις παρατηρήσουμε προς ποια κατεύθυνση είναι στραμμένα τα όπλα τους. Η απρόκλητη δολοφονία ενός διαδηλωτή στη Μινεάπολη χθες το βράδυ από έναν αυτόκλητο τιμωρό που υπερασπίζεται ένα κατάστημα θα πρέπει να καταστήσει αρκετά σαφές ότι οι αυτόκλητοι τιμωροί και οι μπάτσοι είναι το ίδιο πράγμα -δολοφόνοι- με ή χωρίς στολή.

Και τι θα πρέπει να κάνουμε; Θα πρέπει να πούμε με ξεκάθαρο τρόπο σε όλους τους ανθρώπους οτι θα πρέπει να υπερασπίζονται τις ζωές τους. Πρέπει να μοιραστούμε τις δεξιότητες για το πώς να κρατήσουμε ο ένας τον άλλον ασφαλή στο δρόμο. Πρέπει να ενισχύσουμε τα δίκτυά μας και να προετοιμαστούμε για να λάβουν μέρος παρόμοιες κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να εναντιωθούμε σε κάθε προσπάθεια διαίρεσης όσων συνάπτουν σχέσεις αλληλεγγύης κατά της αστυνομικής βίας, ιδίως στις θεωρίες συνωμοσίας που κάνουν λόγο για “βαλτούς μπαχαλάκηδες”. Θα πρέπει να εξηγήσουμε για άλλη μια φορά γιατί οι επιθέσεις και οι λεηλασίες είναι αποτελεσματικές και δίκαιες τακτικές αγώνα. Κάθε φορά που οι άνθρωποι ορθώνουν το ανάστημα τους ενάντια στο αστυνομοκρατούμενο κράτος, θα πρέπει να δείχνουμε αλληλεγγύη, έτοιμοι να πάρουμε τα ίδια ρίσκα με αυτά που καθημερινά παίρνουν αυτοί που υποστηρίζουμε. Πάνω απ’ όλα, θα πρέπει να μοιραζόμαστε οράματα για έναν κόσμο χωρίς καταπίεση, χωρίς ιεραρχία, χωρίς αστυνομία, φυλακές ή επιτήρηση, και να επιδείξουμε στρατηγικές που θα τον δημιουργήσουν.

twitter.com/crimethinc/status/1265808184519864320

Δεν οφείλουμε τίποτα στην αστυνομία που εκμεταλλεύτηκε την πανδημία για να δολοφονεί μαύρους με πιο απροκάλυπτο τρόπο από πριν. Δεν είχαν ποτέ σκοπό να μας κρατήσουν ασφαλείς. Δεν οφείλουμε τίποτα στους δισεκατομμυριούχους που εκμεταλλεύτηκαν την πανδημία για να τσεπώσουν ακόμη περισσότερα χρήματα από το κράτος και να έχουν το απλειστικό μονοπώλιο των αγορών. Η διάσωση της οικονομίας τους είναι ο δικός μας θάνατος. Δεν οφείλουμε τίποτα στους πολιτικούς οι οποίοι δεν κούνησαν ούτε το δαχτυλάκι τους για να καλύψουν τις ανάγκες μας για υγεία και στέγαση. Είχαν την ευκαιρία τους. Πρέπει να αλλάξουμε τα πάντα μόνοι μας.

Η καθεστηκυία τάξη είναι καταδικασμένη. Θα καταρρεύσει αργά ή γρήγορα. Η συγκέντρωση του πλούτου και της εξουσίας σε όλο και λιγότερα χέρια δεν είναι βιώσιμη κατάσταση. Το μόνο ερώτημα είναι αν θα την καταργήσουμε προτού σκοτώσει όλους εμας και αποδεκατιστεί ολόκληρος ο πλανήτης. Ο χρόνος είναι λίγος. Μια όλοκληρη ζωή που υποτίθεται ότι έχουμε μπροστά μας, χάνεται μέρα με τη μέρα. Εξαρτάται απο μας αν θα δημιουργήσουμε ένα άλλο μέλλον.

Ευχαριστούμε όλους όσους στη Μινεάπολη και στο Λος Άντζελες ρισκάρατε την ελευθερία σας– ίσως και τη ζωή σας– χθες βράδυ για να δείξετε ότι η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ είναι αποτρόπαια.

Click on the image to download the poster.